Jednym z elementów takiego przeorganizowania, często niezbędnym dla dalszego funkcjonowania przedsiębiorstwa, jest zwiększenie cash flow oraz zmniejszenie kosztu finansowania zewnętrznego (pośredniego i bezpośredniego).
Jako jedna z form postepowania restrukturyzacyjnego daje przedsiębiorstwu możliwość modyfikacji swojej struktury zadłużenia poprzez zawarcie układu z jego wierzycielami. Z punktu widzenia strategii rozwoju przedsiębiorstwa PoZU daje rzeczy najważniejsze – czas potrzebny na wdrożenie dalszych, koniecznych zmian oraz zwiększenie zdolności płatniczych poprzez wynikający z przepisów prawa restrukturyzacyjnego brak obowiązku regulowania wierzytelności objętych układem. Postępowanie o zatwierdzenie układu z reguły dotyczy całości wierzytelności przedsiębiorstwa, jest zatem kompleksowym rozwiązaniem pozwalającym na nowo, często na lepszych niż obecnych warunkach, ułożyć jego strukturę wierzytelności.
Jest to zasadnicza różnica pomiędzy PoZU a tak zwaną „restrukturyzacją bankową”, czy będąc bardziej precyzyjnym – restrukturyzacją jednego lub kilku zobowiązań wobec tego samego podmiotu, w tym przypadku banku. Zazwyczaj takie rozwiązanie jest najbardziej korzystne dla samego banku, a przeprowadzone odpowiednio wcześniej pozwala na uniknięcie ryzyka tworzenia się kosztownych rezerw związanych z działalnością banków wymaganych przez ustawodawcę.
Dla przedsiębiorstwa „restrukturyzacja bankowa” z reguły oznacza kosztowne odroczenie płatności o kilka miesięcy, ponieważ będzie ono musiało ponieść koszt odsetkowy wydłużonego czasu kredytowania oraz bardzo często koszty około kredytowe, takie jak aneks do umowy, opłatę manipulacyjną i inne. Zdarzają się oczywiście propozycje zakładające umorzenie części zobowiązania, lecz należą one do zdecydowanej rzadkości.
O ile takie rozwiązanie w krótkim okresie poprawia płynność przedsiębiorstwa i chwilowo oddala groźbę działań egzekucyjnych, to w dłuższym okresie zwiększa prawdopodobieństwo jeszcze poważniejszych problemów przedsiębiorstwa. Nie należy zapominać, że taka ugoda z bankiem nie rozwiązuje kwestii innych wierzycieli przedsiębiorstwa i może, choć nie musi, być przyczyną pętli kredytowej w którą przedsiębiorstwo może wpaść.
Ugoda z bankiem jest racjonalna, jeśli bank jest jedynym lub najbardziej istotnym wierzycielem, w innym przypadku wskazane jest rozwiązanie bardziej kompleksowe.
